استناد به معنای سند قراردادن یک مدرک (مانند مقاله) و نشان‌دهندة کاربرد دانش پیشین است. شمارش استنادها که بیشتر با نام «تحلیل استنادی» شناخته می‌شود، از شاخص‌های سنجش کیفیت نسبی انتشارات علمی است. برای آنکه اثری علمی ارزیابی شود، شمار استنادهایی که دریافت کرده است به‌کار می‌رود. شمار استنادهای یک اثر، اطلاعاتی را دربارۀ تأثیر آن در یک حوزۀ موضوعی به‌دست می‌دهد. شمار استنادها در پایگاه‌هایی که ساختار نمایه‌سازی استنادی دارند، می‌آید. «مقاله» بیشترین مدرک قابل استناد است که در نمایه‌نامه‌های استنادی بدان توجه می‌شود.

«رتبه‌بندی نظام‌های ملی آموزش عالی» نظامی است که به ارزیابی نظام‌های آموزش عالی، به عنوان یک کل می‌پردازد و ابزاری مناسب برای مقایسة آنها فراهم می‌کند. بر پایةاین نظام رتبه‌بندی، نظام آموزش عالی به عنوان یک کل است که می‌تواند بر توسعۀ اقتصادی و فرهنگی یک کشور تأثیرگذار باشد. هدف این نظام برجسته کردن اهمیت ساخت محیط آموزشی با کیفیت بالا برای توسعۀ اقتصادی و فرهنگی، فراهم کردن محیطی با کیفیت بالا برای تحصیل دانشجویان، و کمک به مؤسسه‌ها برای جلب توجه جهانی است.

شمار استنادهای بیشتر مقاله‌ها در دو، سه، یا چهار سال پس از انتشار آن به بیشینه می‌رسد. ولی شمار کمی از مقاله‌ها هستند که درست پس از انتشار، استناد بسیاری دریافت می‌کنند. این مقاله‌ها در حوزه‌های تخصصی خود آثاری کلیدی به‌شمار می‌آیند و «مقاله‌های داغ» نامیده می‌شوند. برای شناخت مقاله‌های داغ، مقاله‌های دو سال گذشته بررسی می‌شوند و آنهایی که بیش‌ترین شمار استناد را در دو ماه دریافت کرده باشند، داغ می‌گویند. شمار استنادها در حوزه‌های گوناگون علم متفاوت است، بر همین پایه نیز آستانة ارزیابی مقاله‌های داغ در این حوزه‌ها گوناگون است. برای تعیین این آستانه، مقاله‌های یک حوزه بر پایة شمار استنادها مرتب‌سازی و «یک در هزار» نخست آنها گزیده می‌شوند.